Petri antichi e duri, arrustuti da lu suli..
Da lu suli putenti di sta terra antica, amara e
duci..
Nu suli ‘nfucatu ca arrusti li petri e cauria li
cristiani..
Petri su petri e ciuri profumati c’addumunu d’amuri..
Beddu passiari tra li petri di la storia e
pinsari a Pantalica e alla sua gloria..
Mitu, realtà o fantasia.. Pinsari a quannu da
luntanu arrivau Sofia..
“ et in urbem Pantalicam pervenit” a miraculiari
e così sia..
Poi taliari li cinqumila tombi e pinsari a li
nostri antenati..
Di iddi era la simenta ca ha datu chista
discendenza..
Terra d’amuri ranni e infinitu..
Amuri a tutti li livelli : macci cu macci,
armari cu armari..
E pure li ciuma fanu l’amuri senza aviri
marrugghiu e cunnu..
E si pussierunu alla riavulina da che munnu è
munnu..
Accadueo più accadueo. E s’ammiscunu in un
istante..
L’acqua purtata alla sanfasò dalla currenti..
Due in uno e nun si capisci chiù nenti..
Basta taliari l’amplesso eterno tra l’Anapo e il
Calcinara..
Pi diri tuttu, tranne che la Sicilia d’amuri è
avara..
Grazie Pantalica, matri di tanta natura..
|