U SCANTU DI ARRISCHIARI
Author: Salvatore Oddo |
 

ELENCO POESIE

Sirrati e chiusi i finesci da to casa,
luci nun si ni vidi trapassari.
Ti purtasti luntanu ssi occhi niuri a fari prisa;
o stissu l’ arma mia nun si po’ scurdari.

Allura è certu, appiti in distinu di partìri
da sta terra surda, vili, di cui nun ti facisti capiri.
Picchì in tempu nun ti potti frinari;
a ssu zittiti – n’ autru significatu c’ appa dari.

Cu sa ssa cuscienza quantu la fattu travagghiari
primma di capiri u megghiu, pi tia, quali aviassiri;
cu sa di quali ‘nferni la fattu passari;
nenti di nenti na pirmisu di diri.

Un mutivu cià siri si stu suli nun ti potti abbastari,
si muta ssa ucca a facisti arristari.
D’ un mumentu a n’ autru tutti cosi pinsasti di lassari,
“ O SCANTU DI FINIRI PRUVASTI U SCANTU DI ARRISCHIARI”.

Dimmillu ssa risata unni ta voi purtari;
ranni è u scuru pi putillu accittari.
Dimmillu ssi occhi birbanti chi volunu taliari,
almenu na ragiuni mi nni pozzu fari.

Sulu arristai nni stu nenti e stu vacanti.
O stissu vogghiu fari na cosa ‘mpurtanti:
teni sta chiavi, portila cu tia
e si nun t’ abbasta a to, sciatìa ca vita mia.

Sta partenza pozza siri risuscitari
sangu miu, no scappari.
Ha battiri stu cori, eternamenti.
U bicchieri nun’ ha siri menzu, ma chinu finalmenti.

Perciò ti dicu,
macari can un t’ avissi mai vulutu diri:
“megghiu a luntananza cu tardanza
ca sintirisi muriri”.