|
’U suli r’Aùstu
ardìa
’ntra li carrui,
ca s’annacaunu supra a li timpi
e sciauraunu l’aria.
Li cuticcia antichi ri lu çiumi
alluciaunu comu petri priziusi
cantaunnu silenziusi juculani…
’U vientu murmuriava a li rivetta
e l’acieddi abballaunu ’tra li nuvuli,
nna lu cielu ri sita e merletta:
e la Stati, veccia sunnulenta e rrïusa,
astira lu sa mantu ri oru
e cunti scurdati. |
